ไปลาวครั้งนี้…ผมเดินทางด้วยจุดหมายที่ยังไม่แน่นอน ทีแรกก็ตั้งใจว่าจะไป “เมืองสิง” ซึ่งอยู่ในแขวงหลวงน้ำทา ตอนเหนือของประเทศลาว ผมไม่ได้เตรียมเอกสารข้อมูลติดตัวมาด้วยเหมือนตอนมาเยือนลาวครั้งแรกเมื่อเดือนเมษายน ครั้งนี้อาจดูเป็นการวางแผนการท่องเที่ยวซึ่งค่อนข้างประมาทไปหน่อยก็ว่าได้!
พอดีผมเป็นนักเดินทางผู้ชอบการ improvise คล้ายกับนักเปียโนที่ไปทำงานด้วยบทเพลงที่อยู่ในสมอง บรรเลงแต่ละครั้งก็แตกต่างกันไป การกำหนดเป้าหมายของคนแบกเป้อย่างผมจึงขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละช็อต ณ จุดนี้ ผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปลาวหนือ ลาวใต้ หรือเวียดนามดี!!! อย่างไรก็ตาม ผมขอไปเดินเลียบลำโขงเพื่อสัมผัสบรรยากาศสดชื่นก่อนจะดีกว่า เรื่องจะไปไหนต่อก็ค่อยว่ากันอีกที!
ผมแวะไปจ่ายค่าห้อง ๑๕๐ บาท แล้วขอรหัส wifi เอาไว้ ก่อนที่จะออกเดินมุ่งหน้าไปยังถนนเลียบริมโขง…
ระหว่างทาง ผมเห็นป้ายผัดไทยสูตรโบราณ รู้สึกชอบใจที่เค้าเขียนว่า Cooked with Love – Served with a Smile อยากรู้จริง ๆ ว่าจะอร่อยแค่ไหน เกิดมาก็ยังไม่เคยกินนะ…เ้จ้าผัดไทยที่ใส่ฟามรักและเหยาะด้วยรอยยิ้ม!
เลี้ยวซ้าย… มีถนนตัดตรงไปยังแม่น้ำำโขง
มองออกไป…เห็นบ้านเมืองลาวอยู่ไกล ๆ บนฝั่งตรงข้าม นั่นคือ “บ้านห้วยทราย” แขวงบ่อแก้ว ซึ่งผมกำลังจะไปเยือนในวันพรุ่งนี้
ยามเย็นเดินเล่นชายทุ่ง เอ้ย…ริมโขง ไม่มีผ้าขาวม้าคาดพุง แต่ก็นุ่งกางเกงขายาว จำได้ว่าคราวก่อนผมมาในช่วงเดือนเมษายน พบว่ามีแต่หมอกควัน แต่วันนี้ท้องฟ้าสดใส ผมสูดหายใจได้อย่างเต็มปอด! รวมทั้งคุณพี่ที่กำลังวิ่งออกกำลังกายนั่นด้วย
พอดีไม่มีเงินถัง ก็เลยไม่ได้พักโรงแรมใหญ่ ๆ อย่างที่เห็น อิอิ แต่ผมก็มีความสุขนะ!
ผมมีความสุขกับอิสรภาพที่จะเลือกเดินตามเส้นทางที่ปรารถนา พอใจในความพอเพียง รู้ว่าเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ใช้ในการท่องเที่ยวนั้นแลกมาด้วยน้ำพักน้ำแรง ไม่ใช่โกงหรือมาจากการเอารัดเอาเปรียบเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน! จะนอนบนโรงแรมหรู…หรือนอนในห้องเล็ก ๆ คืนละ ๑๕๐ บาทก็มีความสุขได้เหมือนกัน!
ในขณะพระอาิทิตย์กำลังระบายสีเข้มบนท้องฟ้า ผมเดินถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ ผ่านสถานีเรือเชียงของ…
เดินทอดน่องไปจนถึงวัดหลวง…
บริเวณลานกว้างริมโขง ผมเห็นเวทีขนาดใหญ่ และโต๊ะเก้าอี้มากมาย พอเดินเข้าไปใกล้ ๆ จึงรู้ว่าเค้ากำลังมีงาน “มหกรรมของกิ๋นลำและท่องเที่ยวเมืองเจียงของ” เป็นการจัดครั้งที่ ๑๑
งานมี ๓ วัน…วันนี้เป็นวันแรก ! อีกไม่นานคงจะมีพิธีเปิด แต่ตอนนี้ซุ้มอาหารที่เรียงรายกันอยู่ก็เปิดให้บริการแล้ว ผู้คนก็กำลังทยอยกันมา
เดี๋ยวเราไปเดินดูกันนะครับ…
Wichai's space 