๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๕… ผมขอปิดฉากการ “ท่องพม่า” ด้วยภาพพระเจดีย์ “Swe Taw Myat” งั่ม ๆ ผมเล่าเรื่องมานานจนบรรยายอะไรไม่ออก เพื่อน ๆ ดูเอาเองก็แล้วกันนะ!
สาว(น้อย)ชาวพม่าที่เห็นในภาพเป็นพนักงานของบริษัท Unicom.Co.Ted.ซึ่งรับทำความสะอาดให้กับวัด คนอ้้วนชื่อ”มันนอร์” อายุ ๔๓ ปี คนกลางชื่อ “โตโต้” อายุ ๕๓ ปี ส่วนอีกคนชื่อ “โต๋ข่าย” อายุ ๖๔ ปี ในระหว่างที่ผมนั่งรอให้ฝนหยุด…เราคุยกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง
พอฝนซา ผมเดินลงไปที่บันได ถ่ายภาพหนุ่มน้อยไว้ ๑ บาน…
สาว ๒ คนนั่นก็กำลังเล่นน้ำฝน….วักน้ำใส่กัน! เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้…
ออกไปยังถนนที่อยู่เบื้องหน้า ผมรู้ว่าสามารถเดินไป “เจดีย์ถ้ำพญานาค (Naga Cave Pagoda)” ได้อีก แต่ฝนยังไม่หยุดตก ผมต้องนั่งรออยู่ที่ป้ายรถเมล์ซึ่งมีหลังคา กำลังคิดว่าน่าจะยุติการท่องเที่ยวในวันนี้ได้แล้ว พอดีมีรถแท็กซี่วิ่งเข้ามาจอด ๑ คัน ผมเดินไปสอบถาม แต่ดันจำชื่อที่พักไม่ได้ ต้องชี้ตำแหน่งของโรงแรมบนแผนที่ซึ่งเปียกฝนจนเกือบเละให้คนขับดู สารถีเห็นแล้วร้องว่า “อ๋อ…โรงแรมซินยอ ขอ ๒,๐๐๐” แต่ผมต่อรองลงได้เป็น ๑,๕๐๐ จ๊าด ตกลงครับ! ผมไม่รออีกแล้ว อยากกลับบ้าน เอ้ย…ที่พัก ไปเอนหลัง!
รถแท็กซี่ไม่ได้ออกถนนใหญ่ Thudhamma แต่ใช้ทางลัด ระหว่างทางโชเฟอร์บอกว่าเมื่อวานนี้ระบบเรด้าของสนามบินเสีย ทำให้เครื่องบินขึ้นลงไม่ได้ ผมถามด้วยความเป็นห่วงว่าตอนนี้เป็นอย่างไร เค้าบอกว่าดีแล้ว!
เผลอแพล็บเดียว…รถก็ไปโผล่ที่หน้าวัด Thatbyinnyu!
แท็กซี่วิ่งขึ้นเนินไปส่งถึงในโรงแรม คนเฝ้าคิดว่าเป็นแขกใหม่ก็เดินออกมาจาก office พอเห็นว่าเป็นผม..ก็หันหลังกลับ! ผมเข้าห้องพักด้วยความโล่งอก รีบเช็ดทำความสะอาดเจ้า D50 ก่อนอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเอนกายลงพักผ่อน โทรทัศน์ช่อง True Vision ถ่ายทอดฟุตบอล…เสียงพากษ์ไทยทำให้ผมลืมไปว่ากำลังนอนอยู่ในประเทศพม่า
เช็คเงินในกระเป๋าตังค์แล้วพบว่าเหลือเงินจ๊าดอีกไม่เท่าไหร่ ค่ำนี้ผมคงไม่กินอะไร จะได้เหลือเงินไว้ใช้เดินทางไปสนามบินเช้าวันพรุ่งนี้
เสียงฝนตกหนักอยู่ข้างนอก อากาศเย็นจัด โห…ดันตั้งไว้ที่ 16 องศา ผมต้องปรับใหม่ให้เป็น 25 ไม่งั้นอาจแข็งตาย! ผมจดบันทึำกย้อนหลังจนถึงทุ่มครึ่ง ถึงได้ปิดไฟเข้านอน
หลับสบายอ่ะ….การท่องพม่าของผมจบลงแล้ว!