จาก Nyaung Shwe ปิกอัพวิ่งไปส่งผมและนักเดินทางอีก ๒ คน ที่สามแยก Shwe Nyaung หรือที่เรียกกันว่า Shwe Nyaung Junction ผมจ่ายค่าโดยสารไป ๑,๕๐๐ จ๊าดตามที่ได้ตกลงกัน…
เป็นแค่สามแยกเล็ก ๆ อย่างที่เห็นในภาพ ตอนเช้ามืด…รถซึ่งวิ่่งมาจากย่างกุ้งก็มาจอดส่งผมที่นี่ ครั้นจะเดินทางกลับ…ผมก็ต้องมารอรถที่นี่อีกเช่นกัน มีรถหลายคันวิ่งระหว่างตองยี-ย่างกุ้ง ออกจากตองยีก็มาจอดแวะรับผู้โดยสารบริเวณหน้าป้ายที่เห็น (รถวิ่งชิดขวา) พอดีผมยังมีเวลาเหลืออีกนานกว่าจะถึง ๕ โมงเย็น หลังจากไปดูจุดที่รถโดยสารจะมาจอดเพื่อความแน่ใจแล้ว…ผมก็แบกเป้ข้ามถนนไปเที่ยวชมตลาด
เห็นป้าย “ทะเลสาบอินเล” อยู่ตรงหัวมุม ผมถ่ายภาพเก็บไว้ ๑ บาน….
ตลาดสดก็อยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าเป็นทางบ้านผม เค้าจะเรียกกันว่า “กาดแลง”
หอมกระเทียมดูสวยจังครับ…
ผักหญ้าดูอุดมสมบูรณ์…
เนื้อปลาก็ไ่ม่น่าจะแพง….
มีแต่รอยยิ้มครับ บ้านนี้เมืองนี้…
เพื่อน ๆ ดูแววตาของชาวพม่าสิครับ!
เหมือนกับบ้านเราเมื่อสี่ห้าสิบปีก่อน…ที่นี่สงบ ปลอดภัย ไร้กังวล
ผมแวะซื้อขนมอีตุยที่หน้าตลาด จ่ายใบละ ๑,๐๐๐ จ๊าดให้ไป แม่ค้าหาเงินทอนให้ ๘๐๐ จ๊าด เท่ากับว่าอีตุยไส้ถั่วดำ ๑ ถุง (หลายลูก) ราคาแค่ ๒๐๐ จ๊าด หรือ ๘ บาท ถ้าแม่ค้าจะทอนให้ผมน้อยกว่านั้น ผมก็คงไม่รู้และไม่ว่าอะไร…เพราะไม่ได้ถามราคาก่อน แต่คนที่นี่เค้าซื่อตรงจริง ๆ ผมไม่เคยโดนโก่งค่าอาหารเลยแม้แต่ครั้งเดียว…
แล้วผมก็ไม่เคยโดนสุนัขเห่าหรือไล่กัดด้วย….
Wichai's space 
