เมื่อวานนี้…ผมเขียนถึง “วารสาร วท.ก ฉบับ “น้องใหม่” เดือนกรกฎาคม ๒๕๑๒ ก็ดูเหมือนว่าจะเก่าแล้วนะ แต่วันนี้ผมอยากจะนำวารสารเก่ามาให้เพื่อน ๆ ได้ดูอีกเล่มนึง เป็นวารสารรายเดือน “นวลนรดิศ ฉบับต้อนรับฤดูหนาว” (ปีที่ ๓ ฉบับที่ ๓) เก่ากว่านั้นอีก!! หน้าตาเป็นอย่างนี้ครับ…
เป็นวารสารของโรงเรียนวัดนวลนรดิศ (น.ด.) ซึ่งออกแบบหน้าปกโดย คุณกู้ศักดิ์ นฤปิยะกุล พิมพ์ที่สุทธิสารการพิมพ์ ๔๔๓ ถนนอิสสระภาพ ธนบุรี
ผมเกิดที่ตำบลคูหาสวรรค์ อำเภอภาษีเจริญ รู้จักโรงเรียนวัดนวลนรดิศ ครับ….แต่ไม่เคยเรียนที่นั่น!
ผมเรียนชั้นประถม ๑-๒ ที่โรงเรียนประสาทวิทยาอนุชน ตำบลวัดท่าพระ…
พี่ประสิทธิ์เคยเรียนที่ โรงเรียนวัดนวลนรดิศ อยู่ ๑ ปี คือจบ ม.ศ.๓ จากโรงเรียนมงฟอร์ต แล้วไปเรียนต่อ ม.ศ.๔ ที่นั่นเมื่อปี ๒๕๐๗ คงเป็นเพราะเหตุนี้กระมัง…จึงทำให้มี “นวลนรดิศ ฉบับต้อนรับฤดูหนาว” อยู่บนชั้นหนังสือร่วมกับ “วารสาร วท.ก ฉบับ “น้องใหม่” อืมมม…ไหน ๆ ก็นำรูปเล่มมาให้ยลโฉมแล้ว ผมขอนำบทความเรื่อง “เวียงจันทน์ที่ข้าพเจ้าได้พบมา” ซึ่งเขียนโดย ๔๒๐๕ มาให้เพื่อน ๆ ได้อ่านกันหน่อยก็แล้วกัน
….ยิ่งใกล้ตัวเมืองก็มีค่ายทหารเป็นแถวไป ทหารของเขานั้นแต่งตัวรุ่มร่ามชอบกล ดูไม่ทมัดทะแมงเหมือนทหารไทยเราเลย รถแล่นกินเวลาราว ๕๐ นาทีก็ถึงตัวเมือง ขณะที่อยู่บนรถข้าพเจ้าสังเกตตัวเมืองไปพลาง ตัวบ้านและตึกโดยมากเก่าเป็นส่วนมาก และตามถนนฟุตบาทก็หายาก ข้าพเจ้าไม่มีเวลาที่จะดูให้ทั่ว เพราะข้าพเจ้าต้องไปติดต่อกับญาติของข้าพเจ้าซึ่งพักอยู่ในเวียงจันทน์ในเรื่องที่พัก เมื่อสำเร็จแล้วก็ต้องรีบกลับเพราะคนรถเขาเร่ง พวกเราก็กลับมายังหนองคายอีกครั้งหนึ่ง
หลังจากวันนั้นอีกสองวัน ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ ก็ได้ข้ามไปพักฝั่งลาวอย่างเป็นทางการ โดยเราได้ขอใบผ่านแดนที่หนองคายไปอย่างเรียบร้อย คราวนี้ข้าพเจ้าจึงไม่กลัวตำรวจลาวมาจับอีก คณะของข้าพเจ้าข้ามโดยเรือยนต์ตรงท่าเดื่อ ค่าข้ามฟากคิดเป็นเงินไทย ๕ บาทรวด ข้าพเจ้านึก ๆ แล้วก็คิดว่าเจ้าของเรือคงรวยมาก เพราะคนข้ามกันแน่นแทบทุกเที่ยว แล้วก็ขึ้นแทกซี่ซึ่งคอยเราอยู่ตรงท่าข้ามนั้น เขาเอาค่ารถคนละ ๕๐ กีบ (๑๐๐ กีบ ต่อ ๒๗ บาท) หลังจากที่เราไปถึงที่พักเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เตรียมตัวที่จะออกเที่ยวกัน สถานที่แรกที่เราออกไปก็คือตลาดแรง (แรงแปลว่า เย็น) ที่นั่นเราได้ไปรับประทานอาหารกัน อาหารที่นี่มีพร้อมสำหรับเราชาวกรุงทุกอย่าง และราคาก็ถูกกว่าที่อื่น ๆ ในเวียงจันทน์ แต่อาหารของชาวลาวที่ตลาดนี้เขาขายกันในตลาดสด มีจำพวกข้าวเหนียว ปลาร้า ฯลฯ ซึ่งสกปรกมาก แมลงวันบินกันหึ่งไปเลย แต่ข้าพเจ้าเห็นชาวลาวเขาปั้นจิ้มกันหน้าตาเฉย ตลาดสดนั้นยิ่งดูไม่ได้อีก พอข้าพเจ้าเข้าไปแล้วแทบจะกลับออกมาไม่ทัน แล้วข้าพเจ้าก็ไม่ปรารถนาจะเข้าไปอีก……
อ่อ…ผมลืมบอกไปว่าวารสาร “นวลนรดิศ ฉบับต้อนรับฤดูหนาว” ที่นำมาให้ดู พิมพ์เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๐๓ หรือ ๕๒ ปีที่แล้ว!
Wichai's space 