รถเมล์เขียวของบริษัท ไทยพัฒนกิจขนส่ง จำกัด เป็นรถขวัญใจคนยาก ผมใช้บริการอยู่เป็นประจำ รถอย่างที่เห็นในภาพเป็นรถธรรมดาที่วิ่งผ่านหน้าบ้าน ผมสามารถไปยืนรอข้างทาง แล้วโบกมือเรียกให้จอดรับได้เลย ค่าโดยสารก็ไปจ่ายกันบนรถ ซึ่งบางครั้งกระปี๋ก็ฉีกตั๋วให้ แต่บางครั้งก็เก็บเงินไปเฉย ๆ โดยไม่มีตั๋วให้ (ในที่นี้ผมไม่ได้คิดว่าพนักงานเก็บเงินเข้ากระเป๋าตัวเองนะครับ แต่มันเป็นระบบคล้าย ๆ รถร่วมที่เจ้าของรถเก็บตังค์เอง) นั่งเมล์เขียวมาหลายปี…ไม่เคยมีมีปัญหาเรื่องค่าโดยสารเลยสักครั้ง
รถเมล์เขียวประเภทนี้เป็นรถที่สามารถจอดรับส่งผู้โดยสารระหว่างทางได้ ต่างกับรถสีส้มของ บขส. (บริษัทขนส่ง จำกัด) ซึ่งจะไม่จอดนอกสถานีโดยเด็ดขาด ถ้าเราเรียกรถไฟประเภท “ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่าง” ว่า “รถหวานเย็น” ผมก็อยากจะเรียกเจ้าเมล์เขียวแบบนี้ว่า “รถหวานเย็น”เช่นกัน!
รถเชียงใหม่-เชียงราย อย่างที่เห็น ถ้าได้นั่งก็เรียกว่าเย็นใจได้เลย มันวิ่งมาจากสถานีขนส่งเชียงใหม่โน่น ลงมาลำปาง ก่อนที่จะอ้อมกลับขึ้นไปทาง งาว พะเยา แม่ใจ พาน และเชียงราย ไม่มีเครื่องปรับอากาศ มีแต่พัดลมเก่าหลวม ๆ พัดเสียงดังน่ากลัวอยู่เหนือหัว ผู้โดยสารต้องอาศัยลมที่พัดเข้าทางหน้าต่างพร้อมฝุ่น ช่วยลดอุณหภูมิภายในตัวรถลง ในช่วงวันหยุดยาว บางครั้งคนแน่นจนต้องยืน แต่ก็ไม่มีเสียงบ่น เพราะเมล์เขียวคือรถของชาวบ้านเดินดินกินข้าวแกงอย่างแท้จริง
คนรวยหรือคนแกล้งรวยบางคน อาจไม่เคยได้สัมผัสบรรยากาศภายในรถเมล์เขียวประเภทหวานเย็น!
อย่างไรก็ตาม บริษัท ไทยพัฒนกิจขนส่ง จำกัด เค้าก็หาได้มีแต่รถประเภทหวานเย็นแต่เพียงอย่างเดียว รถปรับอากาศชั้น ๑ หรือ VIP ชนิดที่ขึ้นไปนั่งแล้วเหมือนได้นั่งเครื่องบินก็มี อย่างเช่น รถโดยสารเส้นทาง เชียงใหม่-น่าน-ทุ่งช้าง ซึ่งผมเคยใช้บริการมาแล้ว!
บ่ายวันนี้ ผมพกบัตรสมาชิก Green Bus ไปจองตั๋วโดยสาร “เชียงใหม่-เชียงของ” ที่สถานีขนส่งลำปาง ก็รู้สึกว่าสะดวกดี พนักงานขายตั๋วบอกให้ผมเลือกที่นั่งจากผังบนจอคอมพ์ ตามปกติถ้ามีที่ว่างเยอะ ผมก็จะเลือก window seat ซึ่งอยู่ด้านซ้าย และอยู่ประมาณแถวกลาง วันนี้ผมเลือกที่นั่ง 7A
รถที่ผมจะนั่งไปเชียงของเป็นรถ ปอ. ๒ ออกจากสถานีขนส่งอาเขต เชียงใหม่ เวลา ๘.๓๐ น. ค่าโดยสาร ๒๑๑ บาท (ถ้าเป็นรถ VIP ก็ ๒๗๒ บาท) จะถึงเชียงของเวลา ๑๕.๐๐ น.
ก็เป็นที่แน่นอนแล้วครับ…ว่าผมจะได้แบกเป้ออกท่องเที่ยวในอีกไม่กี่วัน วันนี้ผมไปหาดูถ่านชาร์จ AA ที่คิดว่าจะซื้อติดตัวไปอีก ๒ ก้อน .ที่สยามทีวีมีขายคู่ละ ๒ ร้อยกว่าบาท แต่ผมยังไม่ได้ซื้อ
นอกจากนั้นผมยังไปหาซื้อ SD Card ขนาด 1 GB ปรากฏว่าไม่มีขายที่ไหนอีกแล้ว ผมคงต้องใช้การ์ดที่ได้มาพร้อมกล้อง(1 GB)เพียงเท่านั้น ไม่เป็นไรครับ…ลองเช็คดูแล้ว หากตั้งที่ M2 (1600×1200) จะสามารถเก็บภาพได้มากถึง ๑,๖๗๘ บาน
อ่อ…วันนี้จองตั๋วก็ผ่านด้วยดี นอกจากนั้นผมยังนำใบเคลมฮาร์ดดิสก์ Sumsung 1 TB ไปเช็คที่ The System Lampang โชคดีจังเลย…สินค้าเคลมมาถึงแล้ว เค้าเปลี่ยนตัวใหม่ให้มา
ยังมีเวลาได้คุยกันอีก ๓ วัน…ก่อนที่ผมจะหายเงียบไปประมาณ ๒ อาทิตย์
ผมคงคิดถึงเพื่อน ๆ ไม่น้อยเลยล่ะ!