เครียดซะแล้ว!

วันนี้…ผมปั่นจักรยานไปตลาดเก๊าจาวตามปกติ ออกบ้านตั้งแต่ ๗ โมงเช้า พกเงินไป ๑๐๐ บาท…ผมท่องในใจว่า “มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท ไปตลาดจ่ายไม่เลี้ยง เกลี้ยงกระเป๋า…” ฮา!

กลับถึงบ้าน ผมเปิดดู “รายการอาหารประจำวันสำหรับครอบครัว” โดย รุจิรา สุ่นกุล หน้า ๑๐๑ มีว่าดังนี้…

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2550   อาหารเช้า

• ข้าวต้มเซ่งจี๊
• กล้วยหอม
• นม
• กาแฟ

หันกลับไปดูอาหารเช้าตัวเองวันนี้…

มีน้ำเต้าหู้ มะม่วงสุก ฟักทองนึ่ง ข้าวธัญพืช คิดว่าโอเคเลยนะครับ! ความจริงวันนี้จะต้องติวทฤษฎีดนตรีให้นักเรียนในเวลา ๘ โมงเช้า แต่พอดีผู้ปกครองโทรขอเปลี่ยนไปเป็นวันพุธและพฤหัส…ผมจึงมีเวลาได้ทำความสะอาดบ้านและทำสวนครัว ผมดูแลต้นพริกและมะนาว แล้วนำต้นมะกรูดที่ซื้อมาจากตลาดเก๊าจาว(ในราคา ๒๐ บาท)ลงดิน…

๒ ทุ่มตรง… ผมกลับมาอยู่หน้าจออีกครั้ง ได้ฟังเรื่องของผลประโยชน์ด้านพลังงาน อันได้แก๋น้ำมันและก๊าซธรรมชาติซึ่งไปตกอยู่กับบริษัทฺต่างชาติ กลุ่มนายทุนคนไทย และนักการเมืองที่เห็นแก่ตัว ทำให้ประชาชนส่วนใหญ่ต้องซื้อน้ำมันแพง และเผชิญกับปัญหาสินค้าราคาแพงอย่างเช่นทุกวันนี้ ผมขอยอมรับว่า…ทนฟังไม่ได้จริง ๆ  ผมรีบปิดเครื่องรับ…แต่ก็ช้าเกิน เจ้าความเครียดได้เข้ายึดครอง recreation unit ในสมองของผมจนเต็มพื้นที่!!   ผมได้แต่นั่งเฉย คิดอะไรไม่ออกจริง ๆ

ลุงน้ำชาเครียดซะแล้ว!!!  ต้องขอโทษเพื่อน ๆ ด้วยครับ