333 elementare übungen

ผมกำลังคิดที่จะเปิดโรงเรียนสอนขับร้อง (chor schule) โดยใช้แบบฝึกหัดเบื้องต้น ๓๓๓ บท (333 elementare übungen) ของ Zoltán Kodály โดยสอนให้ฟรี ไม่คิดตังค์

ความคิดนี้ได้มาจากการที่ผมได้ไปยืมหนังสือ 333 elementare übungen จากภาควิชาดนตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏ ลำปาง ท่านผู้ช่วยศาสตราจารย์ พรสวรรค์ มณีทอง ได้กรุณาค้นหาเอกสารเก่าของอาจารย์ฐาปนพงศ์ รัตนชมพูซึ่งเสียชีวิตไปแล้วให้ผมยืมมาถ่ายเอกสาร เท่าที่ได้คุยกัน…ดูเหมือนว่าที่นั่นจะไม่มีการสอนขับร้องโดยใช้บทเรียน 333 อีกแล้ว (ก่อนหน้านั้นอาจารย์ฐาปนพงศ์ซึ่งจบจากพายัพเป็นผู้สอน) เป็นที่น่าเสียดาย…เพราะการฝึกร้อง 333 เป็นพื้นฐานทางดนตรีซึ่งจำเป็นสำหรับนักศึกษาดนตรี อย่างน้อยทุกคนควรต้องร้องแบบฝึกหัดใน 333 elementare übungen ให้ได้ทั้งเล่ม…

ก่อนที่ผมจะกลับ…มีนักศึกษาคนหนึ่ง(เอกภาษาไทย)เข้ามาบอกว่าสนใจอยากเรียนร้องเพลง ผมก็ขอให้ร้องเพลงให้ฟังก่อน เป็นเพลงลูกทุ่งครับ ร้องได้ดีทีเดียว ผมออกตัวว่าสอนเพลงลูกทุ่งไม่ได้หรอก แต่ถ้าจะสอน…ก็คงเป็นเรื่องการอ่านโน้ตตามหลักสูตรของ Kodaly แล้วผมก็ยกหนังสือที่อยู่ในมือให้ดู!

ระหว่างขี่แมงกะไซค์กลับบ้าน…ผมถามตัวเองว่าถ้าจะให้นักศึกษาคนนั้นมาเรียน 333 กับน้องกระเต็น จะเป็นไปได้หรือเปล่าเนี่ย?

อืมมม…วันนี้พอคิดถึงเรื่องบทเรียน 333 สมองของผมก็ย้อนไปเห็นภาพ “นายโจ้ (รังสรรค์)” หนุ่มที่ผมเคยสอนให้ร้องแบบฝึกหัด 333 และทฤษฎีดนตรีให้ฟรี ทั้งที่บ้านทุ่งโฮเต็ลซอย ๓ และบนดาดฟ้าโรงแรมปางสวนแก้ว

ค่ำวันหนึ่ง…ขณะที่ผมกำลังเล่น yamaha grand piano อยู่ที่ห้องอาหารโรงแรมพิมาน จังหวัดนครสวรรค์ นายโจ้ก็ปรากฏตัวขึ้น หน้าตาของมือกีต้าร์จากเชียงใหม่ยังคงเหมือนเดิม คือมีสิวเม็ดโตบนใบหน้า รูปร่างผอม สวมกางเกงขาลีบ ช่วงนั้นใครก็รู้ว่าโรงแรมพิมานเนื้อหอมขนาดไหน…จ้างนักดนตรีนักร้องเดือนละ ๓-๔ หมื่น! ผมรู้สึกเสียใจอยู่หมือนกันที่ไม่สามารถหางานให้คนที่เรียกผมว่า “อาจารย์” ได้ สิ่งที่ทำก็คือแค่สั่งอาหารเย็นเลี้ยง ๑ มื้อ!

นายโจ้บอกว่าจะนั่งรถเข้ากรุงเทพฯ แล้วจะแวะไปพันทิพย์พลาซ่า ก่อนที่เขาจะจากไป…ผมขอยืมเงินจากนักร้องเพลงไทยสากล(จำชื่อไม่ได้แล้ว) ๕๐๐ บาท ฝากให้ช่วยซื้อซีดีโปรแกรมภาษาญี่ปุ่นให้ด้วย สบายไปเลย…ท้องก็อิ่ม แถมได้เงินไปอีก ๕๐๐ บาท! ตั้งแต่วันนั้น…ผมไม่เคยพบนายโจ้ รังสรรค์อีกเลย ได้แต่ข่าวว่าไปทำดนตรีจนได้รับรางวัล มีชื่อเสียงจนคุณต้อมต้องเอ่ยชื่อให้ผมได้ยิน!

หุหุ ความเจ็บปวดจากบทเรียน ๓๓๓ ที่ได้รับจากนายโจ้ยังคงทิ้งรอยไว้ให้…แม้ว่าผมจะพยายามลืมมันแล้วก็ตาม!

พอได้สัมผัส 333 elementare übungen ทำไมภาพของนายโจ้ รังสรรค์ถึงได้แว๊บเข้ามาก็ไม่รู้!

เปลี่ยนเรื่องดีกว่า…..วันนี้วันอาทิตย์ น้องบาร์บี้จะมาเรียนเชลโลตอน ๑๑ โมง ผมถูพื้นเรียบร้อยแล้ว รีบลงไปเปิดประตูม้วนเตรียมไว้

เป็นที่รู้กัน…ไม่ต้องโทรย้ำ! นักเรียนมาเรียนตรงเวลา ผมสอนบาร์บี้ที่ชั้นลอย…

หลังจากถ่ายภาพน้องบาร์บี้ไว้…ผมวางเจ้าคิม (กล้อง samsung 2.0 mega pixels) ไว้ที่เปียโนไฟฟ้า ครูหน่อยแอบนำขึ้นถ่ายภาพในขณะที่ผมสอนบาร์บี้ไว้อีก ๒ บาน….

สอนเชลโลเสร็จ… ผมจัดสถานที่เตรียมไว้สำหรับ string class

วันนี้นักเรียนมากันครบ ผมตั้งใจว่าสอนเสร็จแล้วจะให้นักเรียนถ่ายภาพร่วมกัน…แต่บังเอิญเกิดเรื่องซึ่งทำให้ผมลืมเสียสนิท!

ก็เลยไม่มีภาพนักดนตรีวง string มาให้ดู!