โรงพยาบาลห้างฉัตร…

เหลืองอินเดียรอบเมืองลำปางร่วงหล่นลงมากแล้ว แต่ก็ยังพอหลงเหลือให้เห็น วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปตรวจรักษาที่โรงพยาบาลห้างฉัตร หลังจากที่ย้ายสัมโนครัวมาอยู่อำเภอห้างฉัตรได้กว่าครึ่งปี!

ผมและพี่ชายได้รับความเมตตาจาก รพสต.บ้านแม่กืย ช่วยเขียนใบส่งตัวให้มารักษาที่โรงพยาบาลห้างฉัตร (ขอขอบพระคุณยิ่ง) หลังจากได้ลงทะเบียนบัตรทองที่ศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลห้างฉัตร และได้รับการอนุเคราะห์อย่างดีเยี่ยมจนได้รับสิทธิ์ วันนี้ก็ได้ฤกษ์ที่จะไปรับการบริการ…

เป็นครั้งแรกจริง ๆ สำหรับการไปโรงพยาบาลห้างฉัตร  ผมประทับใจนับตั้งแต่ได้เข้าไปในพื้นที่สวยงาม นับเป็นโรงพยาบาลแห่งแรกที่ผมไม่ต้องลำบากในการหาพื้นที่จอดรถเลยแม้แต่น้อย (ภาพข้างล่างนี้ถ่ายเวลาเที่ยงวัน)

เจ้าหน้าที่คนแรกให้บริการด้วยรอยยิ้ม พูดใจไพเราะ รื่นหู  เรียกพนักงานนำล้อเข็นมาให้พี่ชายได้นั่ง   โห!…เดี๋ยวนี้เค้าพัฒนาขนาดนี้แล้วหรือ?

การให้บริการถูกวางระบบไว้อย่างดีเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นการวัดความดันฯ การซักประวัติ การเข้าพบแพทย์ การรับยา ผมไม่ได้เห็นใบหน้าบึ้งตึงหรือได้ยินคำพูดแสลงหูจากเจ้าหน้าที่เลย นับตั้งแต่…คนงานเปลไปจนถึงนายแพทย์

ได้รับยามากินต่ออีก ๒ เดือนครับ…

ทางโรงพยาบาลออกสมุดประจำตัวผู้ป่วยความดันโลหิตสูงให้ทั้งผมและพี่ชาย…

เจ้าหน้าที่ห้องยาหน้าตาเปื้อนยิ้ม นอกจากจ่ายยาฟรีให้ผมแล้ว ยังมอบถุงผ้าสำหรับใส่ยาให้ด้วย…

รู้สึกประทับใจจนอดที่จะเขียนถึงไม่ได้….

ผมคิดว่า ถ้ารัฐบาลมีธรรมาภิบาล ปราศจากนักการเมืองโกงกิน ข้าราชการล้วนทำหน้าที่เป็นคนของพระราชา ชาวประชาต่างทำมาหากินอย่างสุจริต ช่วยกันเสียภาษี และดูแลสังคมให้อุดมสุข ตำรวจเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฏร์จริง ๆ ไม่ใช้อาวุธเข้าเข่นฆ่าประชาชน ฯลฯ….. บ้านนี้เมืองนี้คงน่าอยู่ยิ่งนัก

จะรอดูต่อไปว่าฝันของผมจะเป็นจริงหรือไม่?