ได้มาอยู่ห้างฉัตรคล้ายกับว่าพาชีวิตย้อนกลับไปอยู่เชียงใหม่เมื่อ ๕๐ ปีก่อน นึกถึงตอนขี่จักรยานไปซื้อเครื่องเขียนที่ร้านพัวเซ่งหลี (หน้าตลาดสันป่าข่อย) ไปซื้อซาลาเปาที่ร้านวิกุล หรือไม่ก็ไปซื้อของที่ร้านสวัสดีในตลาด ถนนเจริญเมืองมันว่างจนแทบจะขี่จักรยานปล่อยมือไปได้ตลอดทาง ที่นี่ก็เหมือนกัน ถนนหนทางอย่างเนี้ยคนกรุงเห็นแล้วคงนึกอิจฉา!
วันนี้อยากพาเพื่อน ๆ ข้ามถนนไปดู “ตลาดสดเทศบาลตำบลห้างฉัตร” สักหน่อย ข้ามม้าลายหน้าร้านขายของชำนะครับ…
ที่อยู่ตรงข้ามคือ ตลาดห้างฉัตร อาคาร ๒ ชั้นซึ่งถูกออกแบบให้เป็นตลาดอย่างแท้จริง…
ทางขึ้นมีทั้งบันไดและถนนคอนกรีต…
ใครเอาร่มไปวางไว้น่ะ ถ่ายรูปไว้หน่อยก็ดี…
ผมขึ้นไปยืนตรงระเบียง ถ่ายภาพบาทวิถีเบื้องล่างไว้อีก ๑ บาน….
ด้านซ้ายมือมีแม่ค้านำเสื้อผ้ามาแขวนชิดติดรั้วเหล็ก…
ด้านล่างมีทางลงไปชั้นล่าง แม่ค้านำของมาวางขายอยู่ริมทาง…
เดินเข้าไปดูภายในตัวตลาดกันหน่อยนะครับ…
เห็ดฟางขีดละ ๗ บาท…
เค้าแยกเขียงจำหน่ายเนื้อสัตว์ไว้ด้านหลัง ผมยื่นกล้องเข้าไปแอบเก็บภาพมา ๑ บาน…
มีบันไดลงไปยังห้องน้ำ…
บริเวณด้านหน้ามีคนนำไม้ประดับมาวางจำหน่าย…
ก่อนลงบันได ทางด้านขวาแม่ค้าตั้งโต๊ะจำหน่ายไส้อั่ว และไข่นกกระทา…
มีอาหารถุงให้ซื้อกลับไปกินได้เลย…
ชีวิตคนห้างฉัตรค่อนข้างสบาย ไม่ต้องเร่งรีบแข่งกับเวลา ตลาดก็สะอาดถูกสุขอนามัย ผมดีใจที่ได้มาเป็นคนห้างฉัตร!