Travellin’ light ไปพม่า – หาทางออก

เช้าวันที่ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๗ นับดูเงินจ๊าดในกระเป๋าแล้วเห็นว่าไม่สามารถจ้างให้ Jeffy พาไปเที่ยวได้ ผมไม่อยากจะแลกเงินอีก…คิดหาทางออกว่าจะทำอย่างไรดี?

ก่อน ๙ โมง ผมลงไปนั่งรอที่หน้าฟร้อนท์  ไม่นานนัก Jeffy ก็เดินเข้ามาหา ผมชวนให้ไปคุยกันที่หน้าโรงแรม สารภาพว่ามีเงินจ๊าดอยู่ไม่มากพอที่จะจ้างให้พาไปเที่ยวแล้วล่ะ  ไม่ได้โกหกนะ…ผมเปิดกระเป๋าตังค์ให้ดู แล้วหยิบธนบัตร ๕,๐๐๐ จ๊าดส่งให้ บอกว่าสำหรับความช่วยเหลือที่มีให้เมื่อวานนี้  ขอให้เข้าใจผมด้วย ถ้าได้มาพม่าอีกครั้ง ผมจะเริ่มต้นที่พินอูลวินก่อนเลย แล้วจะจ้างให้เขาพาเที่ยวให้ทั่ว  สารถีบอกว่าเข้าใจ แต่ยังไง ๆ ก็ขอให้ได้พาไปส่งที่สวนรุกขชาติด้วยก็แล้วกัน เป็นการบริการฟรี ไม่คิดตังค์  ผมตอบโอเค

ขึ้นนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แล้วบอกว่าถ้าเจอ tea shop ให้แวะด้วย จะได้หาอะไรกินด้วยกันก่อน  เจฟพาไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง อยู่เยื้อง ๆ กับอาคารซึ่งกำลังก่อสร้างทำเป็นคอนโด

มีพระพม่ากำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่หน้าร้าน…

Jeff พาเข้าไปนั่งในร้าน ผมยกกล้องขึ้นถ่ายภาพเก็บไว้ ๑ บาน…

อยากกินจะปาตี (chapati)  ผมขอให้เจฟสั่งมากินด้วยกัน  เค้ามีน้ำราดใส่ถ้วยเล็กมาด้วย  ส่วนกาแฟก็เป็น 3 in 1 เหมือนเดิม…

เพื่อนสารถีสาธิตวิธีกินจะปาตีให้ดู…

เรากินไปคุยไป ถึงตอนจ่ายตังค์  Jeff บอกว่าจะจ่าย แต่ผมบอกว่าไม่ต้อง  มันต้องเป็นหน้าที่ของผม

ผมเรียกเก็บเงิน โห…อะไรมันจะถูกขนาดนั้น กิน ๒ คนแค่ ๘๐๐ จ๊าด หรือ ๒๘ บาทเอง!