วันอาทิตย์ที่ ๓๐ กรกฎาคม ๒๕๖๐ ผมพาเจ้า Banian จักรยานเพื่อนยากไปเมืองแพร่ โดยนั่งรถไฟฟรีขบวน 408 ไปลงที่สถานีเด่นชัย…
ที่สถานีรถไฟห้างฉัตร เจ้าหน้าที่รถไฟทักทายผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มก่อนที่จะออกตั๋วให้ ถามว่า “ลุงไปไหน” “เด่นชัย… อยากไปเที่ยวเมืองแพร่สัก ๒-๓ วัน”…ผมตอบ
วันนี้รถไฟท้องถิ่นขบวน 408 เข้าตรงเวลา มีผมคนเดียวเท่านั้นที่ไปรอขึ้นรถไฟ มีที่นั่งว่างเยอะแยะ…
ที่สถานีแก่งหลวง ผมเห็นนักจักรยาน ๓ คนแต่งตัวเต็มยศ สวมเสื้อแขนยาว ถุงมือ หมวก แว่นตา นำจักรยานขึ้นรถไฟ รถยังไม่ทันออกนายสถานีวิ่งตามมาพร้อมตะโกนบอกว่า “จักรยานขึ้นไม่ได้” นั่งกุมเบาะเจ้า Banian แน่น…ผมได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่รถไฟพูดว่า “เค้าไม่ให้จักรยานขึ้นเพราะเกะกะ ขึ้นได้ต้องเป็นรถพับ… ต้องพับได้เท่านั้น! เอาลงมา… เอาลงมา” นักปั่นทำหน้าเบ้พูดว่า “แค่ ๒ สถานีเอง” ก่อนที่จะรีบพาจักรยานผ่านหน้าผมกับเจ้า Banian ลงจากรถไฟ…
ถึงสถานีเด่นชัย (1) ตรงเวลาอีกเช่นกัน ผมนำจักรยานลงด้วยความคุ้นเคย (เคยมาปั่นที่นี่แล้ว) กางจักรยานออกแล้วปั่นออกจากสถานีรถไฟไปตามถนนยันตรกิจโกศล จุดหมายคือโรงแรมภราดร (2)
โรงแรมภราดรอยู่บนถนนยันตรกิจโกศล แสดงว่าผมต้องปั่นไปบนถนนเส้นเดียวตลอดระยะทาง ๒๕.๖ กิโลเมตร ดีเหมือนกันจะได้ไม่หลง ปั่นผ่านวัดศรีคิรินทราราม (3) ที่เคยมาถ่ายรูป ตรงไปจนถึงสามแยก (4) ผมหยุดถ่ายภาพไว้หน่อย…
พร้อมเป้หนัก ๑๑ กิโลกรัมบนแผ่นหลัง ผมหรี่ตามองไปข้างหน้า แม้แสงแดดยังร้อนจ้าก็ไม่รอช้าที่จะเริ่มปั่นตรงไป…
ผ่านอำเภอสูงเม่นมาแล้วต้องหยุดแวะปั้มก่อน…
ซื้อน้ำส้มมาเติมพลังแล้วไปเข้าห้องน้ำ…
ฉี่ไปอ่านสติ๊กเกอร์คำทำนายไป ผมชอบใจที่ว่า “วันอาทิตย์ ชอบลุย ทะเยอทะยาน ใจร้อน ไม่ชอบให้ใครมาขัด รักอิสระสูง” รู้สึกว่ามันตรงดี!
ล้างมือแล้วก็ต้องล้างหน้าให้สดชื่น…
ป้าย “ห้องน้ำเสมอภาค” ดึงดูดความสนใจผม…
มองนาฬิกา โห… ๔ โมงแล้ว!!
ปั่นต่ออีกไม่นานก็ถึงโรงแรมภราดร…
หนุ่มพนักงานโรงแรมทำตาโต เมื่อรู้ว่าผมขี่จักรยานมาจากสถานีรถไฟเด่นชัย!
Wichai's space 