๑๐ เมษายน ๒๕๕๗ ผมได้เที่ยวเมืองพุกาม(เก่า)ทั้งวันด้วยจักรยานซึ่งเช่ามาเพียง ๑,๐๐๐ จ๊าด (ประมาณ ๓๕ บาท) นับว่าคุ้มเหลือเกิน ในวันเดียวผมกดชัตเตอร์บันทึกภาพไว้หลายร้อยบาน (ด้วยกล้องคอมแพ็ค ๒ ตัว) นับว่ามากที่สุด!
กลับถึงที่พักต้องรีบชาร์จแบตกล้องถ่ายรูปทั้งสองตัว ก่อนเข้านอนผมจะเปิดดูภาพที่ได้ถ่ายไว้ แล้วยิ้มได้อย่างมีความสุข รู้ว่าวันพรุ่งนี้ก็จะได้บันทึกเรื่องราวของการเดินทางอันน่าตื่นเต้นเช่นนี้อีก! รู้สึกขอบคุณผู้ประดิษฐ์กล้องดิจิตอลให้ได้ใช้ เพราะมันทำให้สามารถเก็บภาพได้จำนวนมหาศาลโดยไม่ต้องคิดมากเหมือนใช้กล้องฟิล์ม ภาพเก็บตกจากพุกามเหล่านี้จะช่วยให้ผมรำลึกถึงเหตุการณ์ในวันที่ ๙-๑๐ เมษายน ๒๕๕๗ ไปอีกนานเท่านาน
ที่วัดชเวซีโกน ผมเจอเด็กหญิงพม่าหน้าตาคล้ายเอแคร์ นักเรียนไวโอลินคนหนึ่งของผม…
ชายคนที่เห็นนี้ช่วยชี้ให้ผมดูพระพุทธรูปใต้องค์พระเจดีย์…
จะเห็นพระพุทธรูปอีกองค์อยู่ภายในพระอุระ…
แล้วก็ชวนให้ผมไปอุดหนุนน้ำอ้อยที่ร้านของเขา…
ลูกชายของคนขายน้ำอ้อยช่วยพ่อทำงาน พูดจาฉะฉาน ภาษาอังกฤษใช้ได้ดีกว่าเด็กไทย…
เด็กน้อยที่วัดติโลมินโลก็เช่นกัน ผมเห็นดวงตาและรอยยิ้มที่สดใส…
แม้แต่พระพุทธรูปใต้องค์พระเจดีย์ก็เช่นกัน…
สาว ๆ พม่าส่วนใหญ่มีรูปร่างเพียวลม! สาเหตุน่าจะเป็นเพราะอาหารการกินที่ปราศจากไขมันและน้ำตาลด้วยประการนึง…
เสียดายที่ยังมีภาพถ่ายซึ่งมิได้นำมาโพสต์อีกมากมาย เพื่อน ๆ คงต้องหาโอกาสไปเห็นพุกามด้วยตนเองแล้วกระมัง!
Wichai's space 