เก็บกินของเก่า

เมื่อวานนี้ผมไปเล่นแอคคอร์เดียนร่วมกับวงดนตรี “สหายเก่า” ที่ ลำปางรีสอร์ท ของ สจ. ณรงค์ พิณธิสืบ เป็นสวนอาหารซึ่งอยู่ไกลถึงทางไปวัดม่อนพญาแช่ คุณเหลาเจ้าเก่าขับวอลโว่มารับผมอีกเช่นเคย ๒ งานแล้วซินะที่ผมต้องอาศัยบริการรับส่งจากคุณเหลา ระยะทางไกล ๆ อย่างนั้น…ผมจะควบมอเตอร์ไซค์ไปก็คงไม่ไหว!

ที่นั่นมีวงดนตรีอยู่แล้วคือวง The Floret ของคุณเติบ

พอดีเมื่อวานนี้เป็นการเปิดอย่างเป็นทางการ…ทางลำปางรีสอร์ทได้จ้างวงสหายเก่าให้ไปบรรเลงในช่วงหัวค่ำอีกวงหนึ่ง เป็นงานพิเศษที่ทำให้ผมได้ตังค์มาโดยไม่คาดคิด กะว่าจะนำไปซื้อกระดาษ A4 และซื้อเมนบอร์ด+cpu มือสองไว้ปรับปรุงการทำเว็บ…

อยากจะออกความเห็นสักนิดว่า ทุกวันนี้ลำปางเราหาวงดนตรีดี ๆ แทบไม่ได้เลยก็ว่าได้ วง The Floret ซึ่งเป็นวงดนตรีที่มีชื่อเสียงในอดีต เท่าที่ดูเมื่อคืนนี้ภาพโดยรวมก็น่าจะถอยหลังลงคลอง ยิ่งวงสหายเก่าที่ผมไปร่วมแจมด้วยก็ยิ่งสุกเอาเผากิน การเล่นดนตรีชนิดที่ต่างคนต่างลุยไปข้างหน้าและการได้ฟังดนตรีที่ไม่มีความละเอียดชัดเจนกำลังจะฆ่าความรู้สึกดี ๆ เกี่ยวกับดนตรีซึ่งอยู่ในจิตใจของผมไปทุกที ๆ

ต้องยอมรับว่า…ผมและเพื่อนนักดนตรีหลาย ๆ คนในลำปางกำลังเก็บกินของเก่า คือเล่นเพลงที่ไม่มีการพัฒนา ไม่ค่อยซ้อมและต่อเพลงใหม่ เปิดเนื้อร้อง แล้วก็ใช้วิธีเล่นเหมือนกับที่เล่นเมื่อ ๑๐-๒๐ ปีก่อน อืมม์…ทำอย่างไรถึงจะได้ดนตรีคุณภาพที่เล่นละเอียด ชัดเจน และมีรูปแน่นอน? อยากเห็นเช่นนั้นจริง ๆ

คิดว่าคงต้องเริ่มที่ตัวเราก่อน แล้วมองหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ อย่างเช่น อ.ต้อม หรือ ครูหนิงให้มาร่วมทีม

ไม่อยากกินแต่ของเก่า…อยากชวนเพื่อน ๆ มาร่วมกันปรุงอาหารรสเด็ดกินด้วยกันครับ…