การบริหารจัดการรูปภาพ ๔ พันบานที่ได้มาจาก FB Trip ครั้งล่าสุดเป็นเรื่องที่ลำบากไม่น้อยสำหรับผม เกรงว่าจะสูญหาย วันนี้จึงต้องขอนำภาพตลาดดาวเรือง เมืองปากเซ มานำเสนอก่อนนะครับ!
ก่อนที่จะพาเพื่อน ๆ ไปเที่ยว “ตลาดลาว” ก็อยากจะให้เพื่อน ๆ ได้เห็นรูป “ตลาดแขก” ภาพชุดแรกที่ผมเริ่มโพสต์ลงใน cyber world เป็นภาพตลาดริมทาง ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ ในบังกลาเทศที่ได้บันทึกไว้ด้วยกล้องฟิล์มเมื่อ ๓๐ กว่าปีก่อน
ดูดิ…มะระขี้นกลูกใหญ่กว่าบ้านเราอีก!!
จำไม่ได้แล้วว่าตั้งแต่เขียนบล็อก exploring the world มีภาพตลาดที่ผมนำมาโพสต์อยู่มากแค่ไหน (คงพอ ๆ กับรูปห้องน้ำในโรงแรมและโฮสเทลนั่นแหละ) ทุกครั้งที่นำภาพเหล่านั้นกลับมาดู ผมก็แอบยิ้มได้เสมอ เมื่อรำลึกได้ถึงแต่ละก้าวของการเดินทาง อย่างเช่น ภาพตลาดที่เมืองพินอูลวิน ประเทศเมียนมาร์…
เมืองนี้อากาศดีดินดี ดอกไม้และผลไม้เมืองหนาวมีชาวบ้านนำมาวางขาย ดอกใหญ่ ๆ ลูกโต ๆ ผมซื้อกินแล้วไม่ผิดหวัง
อย่างนี้ก็ภาพถ่ายที่ “ตลาดดงซวน” ตลาดที่ใหญ่ที่สุดในฮานอย…
ผมได้เข้าไปเดินเที่ยวมาหมด…
หรือถ้ามองย้อนกลับมาลาว ผมเห็นภาพตัวเองเดินฝ่าความหนาวเย็นไปซื้อของในตลาดสดเวียงภูคา…
ภาพอย่างเนี้ยเห็นจนชินตาในตลาดเมืองลาว…
วันที่ ๒๕ ตุลาคม ๒๕๖๐ อาจารย์หมูและคุณเกศขับรถพาผมออกจากที่พัก “ด้วยรักจำปาสัก” แต่เช้ามืด ไปเยี่ยมไข้ที่โรงพยาบาลปากเซ แล้วถือโอกาสพาไปเที่ยว “ตลาดดาวเรือง” ตลาดใหญ่สุดในเมืองปากเซ…
เข้าไปเดินเที่ยวด้วยกันเลย ขอต้อนรับเพื่อน ๆ ก่อนด้วยดอกไม้สวย…
ก็เหมือนที่พินอูลวิน ผมเห็นคนสวย ดอกไม้สวย และผลไม้สดน่ากิน…
ลำไยก็มีเด้อ…
เห็นลำไยแล้วคิดถึงแม่จัน!
Wichai's space 