งั่มๆ สมองผมเบลอไปซะแล้ว เมื่อวานนี้ผมคิดว่ามีนัดกับคุณเหลาตอนบ่าย แต่จริง ๆ แล้วเค้านัดให้ไปทดสอบเสียงเวลา ๖ โมงเย็น หลังจากปฏิบัติหน้าที่สอนวงเครื่องสาย ผมก็ขับ เอ้ย…ขี่รถไปมองหาร้านคาวบอยที่กำลังจะเปิดใหม่ ขณะผ่านสี่แยกธนาคารชาติ ผมรู้สึกหดหู่ใจที่เห็นอาคารสถานที่ใหญ่โตซึ่งถูกปิดอยู่ สมัยที่นายกทักษิณเรืองอำนาจ เศษชิ้นปลามันที่แมวนครลำปางคาบอยู่ ได้ถูกแย่งออกจากปาก นำไปป้อนให้เจ้าแมวอ้วนเชียงใหม่จนหมดสิ้น แม้แต่โทรทัศน์ช่อง ๘ ที่อดีตผู้ว่าฯ เลือกเอาระหว่างสถานีโทรทัศน์และมหาวิทยาลัย (เรื่องนี้ผมได้ยินเค้าเล่าให้ฟัง ถ้าไม่่จริงก็ต้องกราบขออภัย) ก็ถูกย้ายไปอยู่เชียงใหม่ด้วย
ผมได้ข่าวว่า “ไอ้จอก” เอ้ย “คุณจอก” เพื่อนที่เคยเรียนด้วยกันที่เทคนิคทุ่งมหาเมฆกำลังดำรงตำแหน่ง “ท่านผู้อำนวยการ” อยู่ที่นั่นในขณะนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเวลาที่ไปขอพบ ผมจะต้องนัดหมายล่วงหน้าและต้องเอามือกุมเป้าเวลาเจรจากับท่านจอกด้วยหรือเปล่า?
ย้ายไปให้หมดเลยดิ พ่อเจ้าประคุณทั้งหลาย เอาโรงไฟฟ้าแม่เมาะ มลพิษและฝนกรดไปด้วยนะ (ขออภัยที่นอกเรื่องไปหน่อย ผมไปเห็นสภาพของธนาคารชาติซึ่งถูกทอดทิ้งแล้ว ของขึ้นฮับ!!!!)
ผมกำลังจะเล่าเรื่องร้านคาวบอยเปิดใหม่อยู่นี่นา ถ้าขี่รถจากสี่แยกไฟแดง ก่อนถึงโรงเรียนเทศบาล ๕ ตรงสี่แยก หัวมุมถนนด้านซ้ายมือจะเห็นเจ้ารถ wagon คันนี้จอดโชว์อยู่
ผมแวะไปเก็บภาพมาก่อนเลย
ดูตามสภาพทั่วไปแล้ว ผมสงสัยจังว่าทุกอย่างจะแล้วเสร็จทันกำหนดการหรือนี่?
ยิ่งเห็นสภาพภายในร้าน ผมก็ยิ่งสงสัย ภายใน ๒๔ ชั่วโมงนี้ ถ้าจะให้สมบูรณ์แบบ คงต้องเนรมิตกันซะแล้ว…
ผมขี่รถกลับบ้าน ด้วยความรู้สึกไม่แน่ใจว่ามีนัดกับคุณเหลาเวลาใดแน่?
ห้าโมงเย็น ผมขี่จักรยานยนต์ไปซื้อน้ำข้าวกล้องงอกที่บ้านฟ่อน ขากลับหยุดแวะซื้ออาหารที่ตลาดหมอสม เมื่อถึงบ้านผมจัดอาหารให้พี่ชายแล้วตั้งใจว่าจะลงมือเขียนบล็อคต่อ เวลาประมาณ ๑๘.๑๕ น. คุณเหลาโทรเข้ามาถามผมว่า “ลืมกา?”
จริงด้วยซิ ผมลืมเรื่องนัดหมายไปลองเสียงที่ร้าน Home of Cowboy เสียสนิทเลย
แสดงว่าผมได้ก้าวเข้าใกล้เจ้าโรคสมองเสื่อมเข้าไปอีกระยะนึงแล้ว!!