วันอาทิตย์ที่ ๒ มีนาคม ๒๕๕๗ ผมพาเจ้า Coyote (จักรยานพับ) ออกจากบ้าน (H) ริมถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ลำปาง-เชียงใหม่ ขี่ไปตามเส้นทาง 1039 เลี้ยวขวาตรงสี่แยกไฟแดง แล้วปั่นไปจนถึงปากทางเข้า “บ้านสถานี” (1)
คุ้นเคยกับเส้นทางไปสถานีรถไฟห้างฉัตรบ้างแล้ว ผมปั่นจักรยานไปตามถนนราดยางสงบเงียบ ผ่านสุสานสาธารณะซึ่งอยู่ด้านขวามือ แว๊บนึงที่คิดว่าตรงนั้นเหมาะดีสำหรับขจัดร่างกายที่่ไร้วิญญาณ ทางด้านซ้ายผมเห็นโรงบ่มใบยา อดคิดถึงชีวิตวัยเด็กสมัยอยู่ถนนทุ่งโฮเต็ลไม่ได้ ที่นั่นมีทั้ง “โฮงบ่ม” และ”โฮงร่ม”
ทริปจักรยานพับครั้งที่ ๒ ของผมเริ่มต้นอย่างราบเรียบรื่นรมย์ ถึงสถานีรถไฟห้างฉัตรเวลาประมาณ ๑๒.๑๕ น. ผมเข้าไปชะโงกหน้าดูที่ช่องจำหน่ายตั๋ว…
เห็นเจ้าหน้าที่รถไฟอยู่ข้างใน ผมส่งเสียงสวัสดี แล้วบอกว่าอยากเดินทางไปเชียงใหม่ มีรถไฟ ๒ ขบวนจอดรับส่งผู้โดยสารที่สถานีห้างฉัตร เป็นรถดีเซลราง ขบวน 408 (เที่ยวล่องจากเชียงใหม่ไปนครสวรรค์) และขบวน 407 (เที่ยวขึ้นจากนครสวรรค์ไปเชียงใหม่) ขบวน 407 นี่แหละที่จะพาผมและเจ้า Coyote ไปเชียงใหม่…
เจ้าหน้าโผล่หน้าออกมาที่ช่องจำหน่ายตั๋ว แล้วบอกผมว่า “บ่ายโมงค่อยมารับตั๋วฟรี”….
พอเห็นจักรยานจอดอยู่ข้างหน้าก็พูดว่า “มีจักรยานด้วย!” ผมรีบบอกว่าถ้าพับใส่กระเป๋าก็จะเหลือนิดเดียว…
พับแล้วนำใส่ลงกระเป๋า ผมนำไปวางไว้หน้าสถานี….
มองขึ้นเหนือ ผมเห็นเส้นทางไปเชียงใหม่…
มองลงใต้… วาดภาพเห็นหัวรถจักรที่วิ่งมาจากสถานีนครลำปาง
ระหว่างรอรับตั๋วโดยสาร ผมเดินชมรอบ ๆ สถานี พบห้องน้ำสะอาดสะดุดตา…
ม้าหินและโรงเก็บรถสีโทนเดียวกัน…
จวนบ่ายโมง… ผมไปนั่งอยู่หน้าช่องจำหน่ายตั๋ว เจ้าหน้าที่หนุ่มถามว่า “ลุง…ไปลงไหน?” พอรู้ว่าผมจะไปลงเชียงใหม่ ก็หันไปคีย์ข้อมูลลงบนคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ แล้วสั่งพิมพ์ตั๋วโดยสารเสียงดัง “แกร๊ก ๆ” แล้วนำมายื่นให้ พร้อมกับบอกว่า “รถเพิ่งออกจากแม่ทะ คงต้องอีกสัก ๒๐ นาที” ผมยื่นบัตรประชาชนให้ แต่เค้าไม่ได้รับไปดู ป้ายข้างหน้าบอกว่า “ขึ้นรถไฟฟรี ต้องมีตั๋วโดยสาร”
ผมย้ายกระเป๋าจักรยานไปวางไว้ที่ชานชาลา เสียงเคาะระฆังบอกให้รู้ว่าอีกไม่นานก็จะได้เดินทางไปเชียงใหม่…
๑๓.๓๐ น…. รถไฟหรือที่คนลาวเรียกว่า “ห้องแถวไหล” ก็เลื้อยเข้ามาจอดรับผู้โดยสารซึ่งมีอยู่เพียงคนเดียว!
Wichai's space 